Delikatna, subtelna kobieca poezja. Bośniacka pisarka, dzieli się lękiem przed rzeczywistością, próbami kształtowania własnej osobowości, chęcią odnalezienia własnego miejsca w świecie. To wiersze o emocjach, podróżach, nauce… a także kobietach.

Tomik „Make-up” otrzymał tytuł najlepszej książki na Targach Książki w Sarajewie. I słusznie, bo to bardzo dobre wiersze. Pobrzmiewa w nich lęk przed światem, chęć oswojenia go dla własnego bezpieczeństwa, a wreszcie odnalezienia własnego miejsca na Ziemi.

„Make-up” dzieli się na trzy części: w pierwszej autorka skupia się na znaczeniu makijażu dla okiełznania świata, w drugiej dzieli się wrażeniami z wielu podróży, a w trzeciej odsłania swoje życie, pokazując jak wszelkie doświadczenia kształtują człowieka. W tym wszystkim dużo miejsca poświęca także kobietom.

Warto się zanurzyć w tej pięknej, łagodnej, a jednocześnie niesłychanie sugestywnej i przejmującej poezji.

„moja piętnastoletnia uczennica przygotowuje się

do konkursu w naszym kraju

przeszukuje internet

strony z modelkami

potrafi tańczyć w czarnych pończochach

i staniku.

Skórę ma białą jak nivea body lotion

w czarnym wygląda wspaniale

za kilka miesięcy będzie miała większe piersi”

(fragment wiersza „Nigeria”)

„Blondwłosa kobieta podnosi do ust szklankę.

Jej włosy są delikatne.

Rude, falowane, strząsnęła z szyi. (…)

Rozbielony, rozkwitły i cichy sok

Dotyka pełnych ust kobiety

Z lekkością wynajętego blondu.

(fragment wiersza „Socjalna”)