Podtytuł tego wywiadu-rzeki brzmi: „Kochałem wielkich tego świata – opowiada Marek Keller, marszand, aktor, tancerz, śpiewak „Mazowsza”, w rozmowie z Dariuszem Wilczakiem”. Keller dzieli życie między Paryż, Mexico City i podwarszawską Owczarnię, a znany jest przede wszystkim jako polski marszand sztuki, który przyczynił się do wzbogacenia o cenne zbiory Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie, skupując na aukcjach cenne rękopisy kompozytora i przekazując je do Muzeum. Ta wciągająca rozmowa przynosi wiele ciekawych historii z bogatego życia towarzyskiego i uczuciowego Kellera. Czytamy o niezwykłych znajomościach i długoletnich przyjaźniach z „wielkimi tego świata” (m.in. pisarze Marquez, Cortazar i Fuentes, artyści/stki: Krystyna Mazurówna, Gerarda Wilk, Jerzy Połomski, Krystyna Janda). Najbardziej interesujące wydają się jednak opowieści o miłości. Keller opisuje swoje związki z meksykańskim malarzem i rzeźbiarzem Juanem Soriano oraz z Jerzym Andrzejewskim. Ten pierwszy to najważniejszy człowiek mojego życia i jeden z ważniejszych twórców – artystów na świecie XX w.(...) Kochałem go za to, że był człowiekiem nieprzeciętnym. Jeśli można kochać za to, że jest się kochanym, to za to też go kochałem. O wybitnym polskim pisarzu z kolei mówi m.in.: Ponieważ byliśmy ze sobą prawie dekadę, poznałem go chyba jak nikt inny.(...) Pewnie chciał mieć i miał dwoje dzieci, ale rodzina była dla niego czymś w rodzaju listka figowego. Jego prawdziwym światem był świat gejowski. W książce przytoczone są także poruszające listy Andrzejewskiego do Kellera.

"Replika"