Zbiorowy portret chłopaków z biednych, peryferyjnych dzielnic Rzymu. Bohaterowie całymi dniami włóczą się po mieście. Kradną, wdają się w bójki, próbują zdobyć trochę pieniędzy, albo coś do jedzenia. Także prostytuują się, choć ten temat został potraktowany przez autora dość oględnie, co i tak nie uchroniło książki przez zarzutami o "obsceniczność". 

To pierwsze polskie wydanie napisanej w latach 50. XX wieku debiutanckiej powieści Pasoliniego - poety, pisarza, reżysera. Postaci ważnej dla europejskiej kultury ubiegłego stulecia, także dla jej tęczowej frakcji. 

Narrator "Uliczników" przyjumuje perspektywę bohaterów (pomysł powieści przyszedł Pasoliniemu do głowy, gdy sam mieszkał w "złej" dzielnicy), ich zaś ogląd rzeczywistości z pewnością nie jest wolny od homofobii. Zarazem nie ulega wątpliwości fascynacja autora - także c ielesna, seksualna - tytułowymi ulicznikami. Najwyraźniej widać ją w zmysłowych fragmentach, opisujących kąpiele bohaterów w Tybrze.

"Replika"