Kasia, Michał i Dorota znają się od zawsze. Ich przyjaźń przetrwała kilkanaście lat, przeprowadzki do odległych miast, a nawet coraz bardziej rozjeżdżające się życiowe drogi. Michał jest gejem - wiedział to od zawsze, ale jego sekret znały tylko dwie osoby. Gdy skrzętnie skrywana tajemnica wycieka na grupowym czacie, los relacji zaczyna wisieć na włosku. Czy należy walczyć o marniejącą przyjaźń przez wzgląd na stare dobre czasy? A może pewnym rzeczom należy pozwolić umrzeć? Czy nasi rodzice mieli rację mówiąc, że w pewnym wieku prawdziwych przyjaciół policzymy na palcach jednej ręki?

Książka o przyjaźni to powieść o więzach mocniejszych niż miłość, powołaniu i rozczarowującej dorosłości. O tym kim chcemy się stać dzięki najbliższym ludziom i o codziennych kompromisach, które oddalają nas od wyobrażeń o nas samych, aż do momentu, kiedy stajemy się zupełnie do nich niepodobni. O wielkiej niewiadomej, którą jest nasze życie – do czasu, kiedy przestaje nią być.

Jako pierwszemu Michał powiedział księdzu. Miał czternaście lat, a ksiądz był fajny. Któregoś dnia Michał odważył się powiedzieć  w trakcie spowiedzi:

- I jeszcze jedno, proszę księdza. Mam myśli nieczyste... ale takie inne.

- Jakie inne, synu?

- Takie o mężczyznach.

Cisza.

"Mężczyzna" - to słowo brzmiało grzesznie, nadawało jego pragnieniu cielesnośc i ciężar. Podobało mu się wypowiadanie go na głos. Oddech księdza zaparował folię na kratce konfesjonału. Michał czekał, aż przemawiający przez niego bóg znajdzie odpowiednie słowa.

- Nie przejmuj się - powiedział. 

- Dziękuję.

I znowu zapadła cisza. 

- Jeśli chcesz porozmawiać, synu, to przyjdź do probostwa. Na przykład jutro wieczorem.